نام فایل : انرژي-خورشيدي-4

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 85

حجم : 303 کیلوبایت

تاريخچه
شناخت انرژي خورشيدي و استفاده از ان براي منظورهاي مختلف بزمان ما قبل تاريخ باز مي گردد شايد به دوران سفاليگري در ان هنگام روحانيون معابد به كمك جامهاي بزرگ طلائي سيقل داده شده و اشعه خورشيد جهت روشن كردن اتشدانهاي محراب استفاده مي كردند و يا در دوران فراعنه مصر در دوره امنوفيس سوم سالهاي 1419-1455 قبل از ميلاد بر اثر تابش خورشيد بر مجسمه هاي ناطق هواي داخل انها گرم و مجسمه ها بصدا در مي امدند همچنين بالاي مقبره ممنن پسر امنوفيس پرنده اي نصب كرده بودند كه بوسيله تابش خورشيد صبحگاهي پرنده بصدا در مي امد .
مهمترين روايتي كه در رابطه با استفاده از تابش خورشيد بيان شده داستان ارشميدس دانشمند و مخترع بزرگ يونان قديم سالهاي 212-287 ق – م مي باشد كه ناوگان روم را با استفاده از انرژي حرارتي خورشيد به اتش كشيد . گفته يم شود كه ارشميدس با نصب تعداد زيادي ائينه هاي كوچك مربعي شكل در كنار يكديگر كه روي يك پايه متحرك قرار داشته است اشعه خورشيد را از راه دور روي كشتيهاي روميان متمركز ساخته و باين ترتيب انها را به اتش كشيده است . بهمين علت از ارشميدس بعنوان بنيانگذار استفاده از تابش خورشيد نام مي برند در حاليكه منابع مصري قديميتر از انست .
روميان در تاريخ مي نويسند كه انها مغلوب يك نيروي نامرئي شدند و اعتقاد پيدا كرده بودند كه با خدايان در حال جنگ هستند . سئوال اينست كه ايا ارشميدس اطلاعات كافي درباره علم اپتيك داشته و يا از روش ساده اي براي متمركز كردن اشعه خورشيد در يك نقطه استفاده كرده است . گويا اين دانشمند كتابي بنام ائينه هاي اتش زا نوشته بود ولي متاسفانه نسخه اي از ان جهت روشن شدن مطلب موجود نيست . شايد اين كتاب در حمله ايكه چند سال بعد بوسيله روميان انجام و باعث فتح يونان گرديد نابوده شده باشد زيرا كه در اين حمله روميها خود ارشميدس را هم كشتند .
حدود 1800 سال پس از ارشميدس شخصي بنام كيرچر (
A.kircher
سال 1610-1680) شاهكار ارشميدس را تكرار كرد و با استفاده از تعدادي ائينه يك لنگرگاه چوبي را از فاصله دور اتش زد و ثابت كرد كه داستان حقيقت دارد . در سال 1615 سالمون
SALAMON DE CAUM
اهل فرانسه بيانيه اي راجع به موتور خورشيدي منتشر كرد .
او با استفاده از تعدادي عدسي كه در يك قاب نصب شده بودند اشعه خورشيد را بر روي يك يك استوانه فلزي سر بسته كه قسمتي از ان از آب پر شده بود متمركز نمود . تابش خورشيد باعث گرم شدن هواي داخل استوانه شده و با انبساط هوا فشار داخل محفظه افزايش يافته و اب به بيرون رانده مي شد . اين وسيله با اينكه جنبه اسباب بازي داشت ولي در واقع براي ايجاد علاقه جهتاستفاده از انرژي خورشيد بي تاثير نبود .
در قرن هيجدهم ناتورا اولين كوره خورشيدي را در فرانسه ساخت . بزرگترين كوره از 360 قطعه آئينه تخت كوچك تشكيل شده بود كه هر كدام بطور مستقل اشعه خورشيد را به يك نقطه متمركز مي گردند . اين محقق كوره كوچكتري را نيز كه از 168 قطعه ائينه تشكيل شده بود در سال 1747 طراحي و توليد كرد و بوسيله ان يك تل چوبي را در فاصله 60 متري اتش زد .
دستگاههاي خوراك پز خورشيدي اولين بار بوسيله شخصي بنام
NICHELAS DE SAUCCER
1740-1799 ساخته شد اجاق او شامل يك جعبه عايق شده با صفحه سياهرنگي بود كه قطعات شيشه اي در پوش انرا تشكيل مي دادند اشعه خورشيد با عبور از ميان شيشه ها وارد جعبه شده و بوسيله سطح جذب و درجه حرارت داخل جعبه را به 88 درجه سانتي گراد افزايش مي داد .
آنتوني لاوازيه 1743-1794 خالق شيمي نوين براي كسب بيشترين انرژي از خالص ترين منبع حرارتي تحقيقاتي در كوره هاي خورشيدي انجام داد و كوره اي ساخت كه براي تشكيل يك عدسي محدب اين كوره از دو صفحه شيشه اي كه بين اين دو صفحه با الكل پر شده بود استفاده نمود عدسي مايع بقطر 130 سانتيمتر و بفاصله كانوني 320 سانتيمتر بود .
چون قدرت انكسار اين عدسي مايع براي بدست اوردن درجه حرارت زياد در كانون ان موثر نبود لاوازيه عدسي كوچك ديگري را در كانون ان قرار دادو با كوچكتر كردن فاصله كانوين موثر اين دستگاه قادر شد حتي پلاتينيوم را در دماي 1760 درجه سانتيگراد ذوب نمايد .
بسمر
BESSMER
1813-1898 پدر فولاد جهان حرارت مرود نياز كروه خود را با استفاده از انرژي خورشيدي تامين كرد . در قرن نوزدهم تلاشهائي جهت تبديل انرژي خورشيدي به ديگر فرمهاي انرژي مثل توليد بخار و استفاده در موتورهاي بخار انجام گرفت در اين سالها چندين موتور بخار خورشيدي ساخته شده و مورد ازمايش قرار گرفتند در سال 1878 موشو
MOUCHOT
اولين كلكتور خورشيدي با متمركز كننده مخروطي شكل را طراحي كرد . ائينه هاي داخل مخروط تمام اشعه هاي خورشيدي را در نقطه اي در وسط مخروط ناقص كه جذب كننده اي در انجا نصب شده بود متمركز مي كرد .
اين كلكتور را اكسيكون
AXICON
مي ناميدند . اولين اكسيكون بزرگي كه ساخته شد شامل يك صفحه از جنس نقره با قطر 540 سانتيمتر و بسطح 2/18 متر مربع بود . وزن ان با كليه قسمتهاي متحرك در جدود 1400 كيلوگرم بود و قدر داشت 78 درصد از انرژي خورشيدي تابيده شده را جذب كند . ولي از انجا كه در اين طرح تابش خورشيد بحاي يك نقطه در يك سطح متمركز مي شود داراي شدت كمتري بود . قدرت توليدي مخروط ناقص موشو براي راه اندازي ماشين بخاري بقدرت 5/1 كيلو وات كافي بود كه تقريبا فقط 3 % از انرژي جذب شده را تحويل مي داد در صورتيكه ماشينهاي بخار ذغال سنگي قادر به تحويل 9 % تا 11 % انرژي دريافتي مي باشند . طي سالهاي بعد انرژي اخذ شده از خورشيد در مواردي نظير تامين قدرت ماشينهاي چاپ و يا تقطير و شيرين كردن آب استفاده گرديد .
اريكسون مبتكر سيكل موتور هواي گرم قدرت مورد نياز ازمايشات خود را بوسيله يك متمركز كننده پارابوليك دريافت مي كرد اين شخص با يك سطح انعكاسي برابر با 3/9 متر مربع در حدود 7/0 كيلو وات انرژي دريافت مي كرد .
...