نام فایل : اكولوژي،-جامعه-و-كشاورزي

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 6

حجم : 37 کیلوبایت

اكولوژي، جامعه و كشاورزي
من قصد دارم تا در مورد رابطه بين اكولوژي، بقاء و جامعه شناسي صحبت كنم و اميدوارم كه بتوانم به شما نشان بدهم كه چرا كشاورزي و باغباني الگوي مناسبي براي بسط و تفهيم اين رابطه ها مي باشند.
من همچنين قصد دارم كه به شما نشان دهم كه تئوري سيستمهاي حياتي، كه هم اكنون در صدر موضوعات علمي قرار دارند يك محدودة مناسب نظري براي فهم روابط بين اكولوژي، بقاء و جامعه در اختيار ما قرار مي دهند. نظريه سيستمها براي اين شناخت، لازم نمي باشد. فرهنگهاي بومي يك آگاهي سيستميك از طبيعت و محيط زندگيشان (نوعي از آگاهي در مورد روابط و وابستگيها) در طول قرنها بدون داشتن هرگونه تصور علمي از آن، بدست آورده بودند. آنها آنچه را داشتند كه گرگور پتسون آن را آزادي سيستميك مي‌خواند.
به هر حال مبناي صحبت ما در اين جا دانش و در محدودة جامعة صنعتي مي‌باشد. در اين محدوده، تاكيد بسيار برروي نظريات علمي مي شود و جالب است بدانيد كه آخرين دستاوردهاي علمي مؤيد تحقيقات ما بوده است.
امروزه داشتن يك ديد درست جامعه شناسي نه تنها براي يك زندگي بهتر از نظر روحي ورواني بلكه براي آينده فرزندانمان و بالخص بقاء جامعه بشري داراي اهميت است. مهمترين وظيفة ما در اين زمانه ساختن و نگهداري جوامع پابرجاي (چه از نظر اجتماعي و چه از نظر فرهنگي و چه از نظر محيط پيرامون) مي باشد كه در آن، قادر به برآورده كردن تمام نيازها و خواسته هاي خودمان باشيم، بدون آنكه شانس بقاء نسلهاي آينده را سلب كنيم.
از زمان آغاز اين بحث در اوائل دهة هشتاد ميلادي، جزئيات و موضوعات نداوم حيات و بقاء اغلب تغيير شكل يافته، بازنگري شده و حتي با استفاده نكردن از منابع اكولوژيكي صحيح كه فهم درستي از آن را برسانند، بي اهميت جلوه داده شده است. آنچه كه به عنوان عامل تداوم يك جامعة پايدار نام برده مي شود، رشته اقتصادي، توسعه و يا رقابتهاي مؤثر اقتصادي نمي باشد بلكه آن چيزي است كه تمام ابعاد زندگي بمانند يك شبكه در آن جمع شده اند. به زبان ديگر، يك جامعه پايدار به صورتي طراحي شده است كه طريقه زندگي، تجارت، اقتصاد، ساختمان فيزيكي و تكنولوژي آن با پتانسيل طبيعت لازم براي بقاء آن تداخل نداشته باشد.
ما در طي تلاشمان براي ساختن يك جامعة پايدار مي توانيم درسهاي باارزشي از طبيعت بگيريم. زيرا اكوسيستمهاي طبيعي، جوامع پايداري از گياهان، حيوانات و ميكروارگانيسمها مي باشند. اعضاي اين جوامع اكولوژيكي، در طي ميليونها سال با يكديگر سازش پيدا كرده اند تا بتوانند به بقاء خودشان ادامه دهند.
بنابراين آنچه كه ما بايد بدانيم ساختار اوليه سازمان اين جوامع پايدار اكولوژيكي است.
وقتي كه ما به عمق اساس و پايه اكولوژي دست يابيم متوجه مي شويم آن را مي توانيم به عنوان اساس يك جامعه نيز بسط دهيم. حتماًَ شما خواهيد گفت كه اكوسيستم هاي پايدار هستند زيرا آنان جوامع زنده اند. پس مي توانيم نتيجه يگيريم كه جامعه شناسي، بقاء و اكولوژي سه جزء قابل تفكيك از يكديگر مي‌باشند.
اكولوژي
لغت اكولوژي، همانطور كه مي دانيم، از كلمه يوناني
Oiks
به معناي نگهداري خانه گرفته شده است. اكولوژي علم مطالعه در مورد چگونگي عملكرد سيستمهاي عامل در بقاء زندگي زمين مي باشد. به بيان ديگر علمي است كه در مورد ارتباط بين اجزاء ابقاء زندگي در زمين به بحث مي پردازد. همانطور كه جان ميور، طبيعي دان گفته است:
«هرگاه ما بخواهيم حزئي را بيرون بكشيم، متوجه مي شويم كه با تمام اجزاء در جهان گره خورده است».
سيستمهاي زنده
يك محدودة نظري بسيار مناسب براي اكولوژي نظرية سيستمهاي حياتي است. اين نظريه تنها اخيراً مورد توجه قرار گرفته است ولي ريشه در بسياري از زمينه هاي علمي دارد كه از نيمة اول قرن گسترش پيدا كرده اند (مانند بيولوژي اندامها، اكولوژي، تئوري كلي سيستمها و سيبونتيك)
در تمام اين زمينه ها، دانشمندان به بررسي سيستمهاي زنده پرداخته به اين معني كه آنها را به اجزاء كوچكتر تقسيم كرده اند تا جائيكه به جزء غيرقابل تقسيم رسيدند. بر اين اساس ما به اين نتيجه در سيستمهاي زنده رسيده ايم كه طبيعت يك جزء هميشه متفاوت با طبيعت اجراء در كنار يكديگر مي باشد.
طرز تفكر در مورد سيستمها در طي بيست سال گذشته با گسترش علم جديدي كه شامل تمام موضوعات رياضيات جديد مي باشد و شناخت گروه جديدي از موضوعات مربوط به سيستمهاي زنده به مرحلة تازه اي رسيده است.
مثالهايي از اين سيستمها در طبيعت يافت مي شود. هر ارگانيسم (جانور، گياه، ميكروارگانيسم و يا انسان) خودش به عنوان يك سيستم زنده هماهنگ تلقي مي شود. اجزاء يك ارگانيسم مثل برگ و سلول هم خودشان يك سيستم زنده هستند. خارج از دنياي زنده، ما مي توانيم سيستمهايي را پيدا كنيم كه با ساير سيستمها در تعامل هستند. و سيستمهاي زنده همچنين جامعه اي از ارگانيسمها به حساب مي آيند. كه اين مي تواند يك سيستم اجتماعي (يك خانواده، يك مدرسه، يك روستا) يا يك اكوسيستم باشد. تمام اين سيستمهاي زنده اجزايي هستند كه ساختارهاي ويژه از برهم كنش و ارتباط بين آنها به وجود مي آيند. نظريه سيستمها به ما مي گويد كه تمام سيستمهاي زنده هركدام به اندازة خودشان، جزئي از خصوصيات سازمان مربوط را به نمايش مي گذارند.
به طور حتم تفاوتهاي زيادي بين يك اكوسيستم و جامعة انساني وجود دارد. در اكوسيستمها هيچ گونه فرهنگ، بخشش و عدالت وجود ندارد. بنابراين ما نمي توانيم اين ارزشهاي انساني را با مطالعة اكوسيستمي به دست بياوريم. ولي آنچه كه ما بايد بدانيم نحوة ادامة يك زندگي پايدار است.
شبكة حيات
بنابراين اكوسيستمها چگونه خودشان را سازماندهي مي كنند؟ خوب البته اولين چيزي كه به نظر مي رسد، زماني كه در حال بررسي يك اكوسيستم هستيم اين است كه آن تنها يك مجموعه اي از گونه هاي موجود زنده نمي‌باشد بلكه جامعه اي از آنها را تشكيل مي دهد اين بدان معني است كه تمام اعضاء آن به هم وابسته هستند. آنها همگي در شبكه اي بزرگ از ارتباطات با يكديگر در تعامل و تقابل هستند كه ما آن را به نام شبكه حيات مي شناسيم.
فهم اكوسيستمها ما را به آگاهي در مورد ارتباطات متقابل بين اجزاء آن مي‌رساند. اين كليد راهگشايي چگونگي تصور در مورد سيستمها است. اين از طريق نظارت داشتن هم روي اشياء و هم برروي روابط بين اشياء ممكن مي‌باشد. يك جامعة پويا از تمام روابط بين اجزاء خودش آگاه مي باشد و زنده نگهداشتن يك جامعه به معناي زنده نگهداشتن ارتباط بين اجزاء آن جامعه مي‌باشد.
حال، دانستن و فهم ارتباطات متقابل بين اجزاء يك جامعه از آنجا كه ما مي‌خواهيم آن را بر اساس قواعد و قوانين علمي فرهنگ غرب بررسي كنيم دشوار مي باشد. تا كنون ما به اين صورت تعليم داده شده ايم كه يا چيزي را اندازه بگيريم و يا وزن آن را بسنجيم ولي روابط قابل سنجش نيستند بلكه آنها را بايد به صورت نقشه درآوريم. در اين صورت شما به كشف يك سري مسائلي پي مي بريد كه بارها و بارها در طي روابط بين اجزاء تكرار مي شوند. كه اين را ما به عنوان الگو ياد مي كنيم. در حقيقت بررسي روابط ما را به كشف الگوهاي ساختاري مي رساند.
محتوا و حالت
...